Shtetasve të huaj që mendonin të udhëtonin për të luftuar në Ukrainë iu dha një paralajmërim i qartë në fillim të këtij viti, “Kjo nuk është Call of Duty”. Tmerret e një fushëbeteje të botës reale janë shumë larg nga versionet e tyre virtuale, pavarësisht se sa shumë video-loja ka evoluar vitet e fundit, raporton bbc.
Megjithatë, marrëdhënia e industrisë së video-lojërave me ushtrinë është duke u afruar – qoftë përmes teknologjisë së përdorur për të trajnuar oficerët, taktikave për të ndryshuar perceptimin e publikut, lidhjeve të ngushta me veteranët ose faktit të thjeshtë që ushtarët duan të luajnë.
“Prirjet janë në rritje për video-lojërat mes atyre që shërbejnë në mënyrë aktive dhe veteranëve”, thotë Dan Goldenberg, i cili shërbeu në Marinën e SHBA-së dhe tani drejton, “Call of Duty Endowment”, një organizatë e veteranëve të ushtrisë amerikane. Ajo lidhje “nuk po shkon askund”, shton ai.
Vite më parë, komandantët do të planifikonin, përgatitnin dhe testonin taktikat e tyre në një hartë.
Ata do të zhvendosnin modelet prej druri dhe pergamenës, modelet që përfaqësonin lëvizjen e trupave.
Sot, ata luajnë një video-lojë në vend të kësaj. Epo, disi.
Teknologjia moderne e video-lojërave i lejon gjeneralët të bëjnë diçka të jashtëzakonshme – thjesht në një mënyrë shumë më të avancuar.
Joe Robinson nga kompania teknologjike “Improbable” shpjegon se “aty ku teknologjia e video-lojërave është bërë jashtëzakonisht e fuqishme dhe e dobishme, aty është aftësia për të shndërruar kompleksitetin e botës reale në një botë virtuale”.
Softueri i “Improbable” lejon që skenarët e luftës në jetën reale të rikrijohen në mënyrë virtuale dhe të eksplorohen nga këndvështrimi i syve të mprehtë, siç do të shihni në video-lojërat strategjike në kohë reale si “Company of Heroes”, ose nga një këndvështrim në vetën e parë, si në lojëra të tilla si p.sh. Counter Strike.
Nga ndikimi i sulmeve kibernetike, dezinformimi te demografia dhe infrastruktura e popullsisë – të gjitha aspektet e panumërta që ndikojnë në luftën moderne kanalizohen në softuer dhe kanë një ndikim në mënyrën se si zhvillohen situatat. Kjo është shumë më tepër sesa thjesht vendosje dhe lëvizje trupash.
Robinson shpjegon se “kërcënimet mund të vijnë nga kudo sot. Është tepër e vështirë të kuptosh se si do të evoluojnë dhe si do të ndikojnë në fushën e betejës. Është shumë e vështirë të fillosh të planifikosh dhe stërvitesh për këto probleme”.
“Ne u mundësojmë vendimmarrësve të provojnë ide, të testojnë strategji, pajisje të reja dhe të trajnojnë trupat për t’u marrë me këto mjedise komplekse që ndryshojnë vazhdimisht. Shumë shpejt kjo mund t’ju ndihmojë të kuptoni se si gjërat ndikojnë njëra-tjetrën dhe çfarë mund të mësohet”, shtoi ai.
Nuk është vetëm trajnimi ku përdoret teknologjia e lojërave. Ai gjithashtu “po aplikohet në operacionet aktuale të botës reale”, që do të thotë se po ofron përparime “deri në orkestrimin e operacioneve”, thotë Robinson.
“Improbable” thotë se teknologjia e saj po përdoret nga disa ushtri anembanë botës, por kompania nuk tregon saktësisht se kush – për arsye sigurie.
Duke zgjatur dorën
Video-lojërat janë bërë një pjesë kyçe e strategjisë së ushtrisë britanike për tu lidhur me publikun.
Nga vizitat e konventave deri te përdorimi i video-lojërave si pjesë e hapur e fushatave të saja reklamuese si dhe ndërveprimi i rregullt me njerëzit në platformat e transmetimit si Twitch, është e qartë se zyrtarët e lartë besojnë se miliona që luajnë lojëra rregullisht në Mbretërinë e Bashkuar janë një aset i vlefshëm.
Duke folur për podkastin e lojërave të BBC Sounds Press X to Continue, nënkolonel Tim Elliot shpjegoi se “e gjithë ideja është të lidhim hendekun midis ushtrisë, të mbyllur në kazermat tona, dhe publikut të cilit i shërbejmë”.
Nënkolonel Elliot është kreu i divizionit të “Esport’s Army”. Sot, ushtarët ndajnë rregullisht seancat e tyre të video-lojës në internet, tregojnë aftësitë e tyre, bisedojnë me publikun dhe ndërtojnë një komunitet shikuesish.
“Ushtria e kupton se ka një distancë në rritje midis nesh dhe publikut, kështu që ideja është të përpiqemi të kapërcejmë atë hendek – në mënyrë që publiku i gjerë të kuptojë se çfarë bëjmë ne, dhe se ne jemi në thelb të njëjtë me ata, por ne veshim. Uniforma”, pohoi ai.
Ai thotë se ka një ndryshim midis kësaj pune në terren dhe rekrutimit, “ne mund të ndërveprojmë me njerëzit, ata mund t’u bëjnë pyetje ushtarëve – nuk ka grupe të shtypura, ne nuk po rekrutojmë në mënyrë aktive, thjesht po rritet mirëkuptimi. Shumë njerëz nuk kanë më askënd nga familja e tyre në ushtri”.
“Ne po përpiqemi të sigurohemi që individët të dinë gjithçka që duan të dinë për ne, qëllimi nuk është t’i inkurarojmë njerëzit të kenë një karrierë ushtarake. Nëse njerëzit janë të interesuar për këtë, atëherë ne i drejtojmë ata në drejtimin e rekrutuesve”, pohoi ai.
Por, lojtarët e video-lojërave kanë aftësi që i dëshiron edhe ushtria – reagime të shpejta, aftësi të mira komunikimi dhe zgjidhje të problemeve. Ata janë gjithashtu, në përgjithësi, mosha perfekte për forcat e armatosura.
Kjo marrëdhënie e lulëzuar nuk ka kaluar pa u vënë re dhe nuk është mirëpritur botërisht në të kaluarën. Në vitin 2019 pati kritika ndaj rekrutuesve të ushtrisë që shpërndanin një botim ushtarak në një botim të revistës “Playstation”.
Përdorimi i platformave të transmetimit nuk është i kufizuar vetëm në forcat e armatosura britanike – Twitch është përdorur nga ushtria amerikane si një mjet rekrutimi, megjithëse kjo lëvizje është zhytur në një polemikë të fjalës së lirë.
Ushtarët gjithashtu duan të luajnë
Jonah Jupp është një mjek në ushtrinë britanike dhe njihet në internet si Ace. Ai e merr me vete Nintendo Switch dhe e do Mario Kart.
Ai thotë se shumë ushtarë që shërbejnë në zonat e konfliktit anembanë botës duan ta kenë në duar një kontrollues (xhoistik) dhe një armë. “Të luash video-lojëra, veçanërisht me miqtë në shtëpi, është një mënyrë për të qëndruar të lidhur, për t’i dhënë përparësi shëndetit mendor dhe për t’u larguar pak nga puna e përditshme”.
“Njerëzit harrojnë, po ne jemi ushtarë, por jemi gjithashtu njerëz, kështu që aftësia për të luajtur me miqtë më lejon të lë të shkoj dhe të harroj punën time dhe të heq stresin nga mjediset ku ndodhem”, shtoi ai.
Kjo rritje e numrit të lojtarëve që shërbejnë në mënyrë aktive në ushtri është një arsye pse ndikimi i video-lojërave në programin e shtrirjes së ushtrisë po rritet.
Punë bamirësie
Një shembull tjetër i marrëdhënieve në rritje është fakti që kompanitë që përfitojnë nga video-lojërat me temë ushtarake mund të shihen duke mbledhur fonde për të mbështetur aktivitetet bamirëse të ushtrisë.
I krijuar në vitin 2009, Code (The Call of Duty Endowment) punon me veteranët në përpjekje për të gjetur punë pasi shërbimi i tyre të përfundojë.
Duke pasur parasysh që Activision Blizzard, botuesi i ekskluzivitetit, bën një pasuri nga shitjet dhe blerjet e video-lojërave që për tematikë ka luftërat, ndoshta nuk është çudi që mbulon kostot e funksionimit të kësaj përpjekjeje.
https://www.instagram.com/p/Ccu3O2iIfyX/?utm_source=ig_embed&ig_rid=d9f3ac11-debb-4fc4-9e59-dc9b0ace338b
Dan Goldenberg pohoi se “unë mendoj që mënyra e përshtatshme, pothuajse poetike, për t’u rikthyer është të sigurohet që pas shërbimit të tyre, veteranët të kalojnë lehtësisht në jetën civile”.
“Është shumë e qartë se mënyra më e sigurt për të ndihmuar atë tranzicion është punësimi. Është gjëja për të cilën të gjithë kanë nevojë. Nëse ke një punë, sfidat e tjera, si problemet e shëndetit mendor, janë më të kapërcyeshme”, tha ai.
Video-lojërat, argumenton ai, është një mënyrë që veteranët të qëndrojnë të lidhur pas shërbimit të tyre, dhe kështu “ka një afinitet shumë të fortë” me ta si rezultat i kësaj.
