Sonila Meço: “Po përgjaken rrugët me fëmijë”

Sonila Meço!

Po përgjaken rrugët me fëmijë…e kur dhuna arrin me kaq lehtësi deri tek ta nuk di çfarë këmbane a gjyleje i ka mbetur pa rënë ndërgjegjes shoqërore për të reaguar.

Vetëm në pak ditë fëmijë të dhunuar, vrarë, përdhunuar, qëlluar vetvarur, marrë me vete në vetvrasje… Po përgjaken rrugët me fëmijë…e kur dhuna arrin me kaq lehtësi deri tek ta nuk di çfarë këmbane a gjyleje i ka mbetur pa rënë ndërgjegjes shoqërore për të reaguar.

Vetëm në pak ditë fëmijë të dhunuar, vrarë, përdhunuar qëllu*ar vetva*rur marrë me vete në vet*vrasje…

Po edhe në luftë ka disa kode dreqi e mori, jo gjer tek fëmijët…ku po çedojmë?

Ne mirë që të shkuarën e manipuluam, të tashmen e kemi peng ambicjesh të shfrenuara, po të ardhmes pse ia fikim derën?

Çfarë duhet të ndodhë më që drejtësia mos veprojë si me qenë në paqe, kur jetojmë si në luftë…për ekzistencë!

Po edhe në luftë ka disa kode dreqi e mori, jo gjer tek fëmijët…ku po çedojmë?

Ne mirë që të shkuarën e manipuluam, të tashmen e kemi peng ambicjesh të shfrenuara, po të ardhmes pse ia fikim derën?

Çfarë duhet të ndodhë më që drejtësia mos veprojë si me qenë në paqe, kur jetojmë si në luftë…për ekzistencë!