Edhe pse në të bën pjesë “qyteti i dashurisë”, Parisi, francezët e kanë shumë të vështirë t’i thonë dikujt “të dua”, pasi që sipas tyre atë nuk mund ta thuash por ta tregosh përmes veprave.
Për meshkujt francezë tipikë. shfaqja e dashurisë përmes buqetave me lule, dhuratave të ndryshme dhe akteve romantike për femrat apo bashkëshortet e tyre është dëshmim i dashurisë – pra, pa qenë në gjendje të thonë fjalën “të dua”, ata janë qenë në gjendje ta tregojnë atë.
Kjo mund të jetë zhgënjyese nëse nuk do të ishte aq normale në Francë, ku pa marrë parasysh nëse edhe kokë e këmbë të dashuruar mund të jetë një çift, ata rrallë i shqiptojnë ato fjalë, shkruan BBC, transmeton Klankosova.tv
Gazetarja e pavarur Lily Heise u frymëzua nga francezët për të shkruar një libër mbi dashurinë kur e la ish i dashuri.
Francezët nuk thonë “Të dua” sepse nuk kanë një folje për të shprehur ndjenja të përzemërta për njerëzit për të cilët interesohen. Ekziston vetëm folja “qëllim”, që do të thotë edhe “të pëlqesh” dhe “të duash”.
Nuk ka të bëjë vetëm me romancën. Marie Houzelle, autorja e romanit “Tita”, franceze por e cila shkruan ekskluzivisht në anglisht, thotë se prindërit francezë mund t’u thonë fëmijëve të tyre “je t’aime”, por ka më shumë gjasa t’i quajnë ata ma puce (pleshti im), mon chou (lakra ime) ) ose ma mignonne (i ëmbli im), të gjithë emra të zakonshëm të kafshëve shtëpiake në Francë.
Në Francë, emrat e kafshëve shtëpiake janë specifike për individin ose rolin e tyre në jetën e tyre.
Francezët nuk kanë nevojë ta thonë këtë fjalë pasi që janë të lumtur të komunikojnë ndjenjat e tyre me përqafime dhe puthje kudo dhe sa herë që e ndien nevojën për të shprehur dashuri. Pasi që përqafimet dhe puthjet janë mënyra më e mirë e tyre për ta shprehur dashurinë e madhe që mbajnë në zemër.
