Nga morti dhe zia me thonj e grrithte fytyrën. Sipas tij tanimë ishte shembur çdo kështjellë dhe vendi kishte mbetur pa mburojë. Kështu e përshkruan Barleti dhembjën e Lekë Dukagjinit pas vdekjës së kryezotit të shqiptarëve.
Thanë që u plagos nga një shigjetë në betejë, pastaj nga një helm i hedhur në ushqim, por përtej çdo pasaktësie ai i mbylli sytë nga ethet, sepse nuk kishte forcë tjetër që i cenonte shpirtin.
Skenderbeu i të huajve u shua me 17 Kallnorë por Gjergji ynë nuk vdiq kurrë./Genc Prelvukaj
