Libri dhe mësuesja e parë nuk do harrohen kurrë

“Na Ishte Dikur” është përpjekje modeste për të paraqitur ngjyra të zbehta apo të forta, kujtime të hìdhura apo të magjishme kryesisht të gjysmës së dytë të shekullit të XX në Shqipëri.

“Na Ishte Dikur” ka përzgjedhur në këtë publikim disa nga kujtimet që ndjekësit tanë i kanë shprehur në faqen e “Na ishte Dikur”.

Shkruan Shpresa Aleksi Braholli: “Abetare fort te du me ato shkrojat e tu mendja ime u ndricu se tani di teshkruaj te lexoj dhe un ty kurr nuk te harroj dhe msusen e klases pare kujtoj qe e quajn violeta ishte shume emire edashur, rredpekt per mesusit”.

Shkruan Liljana Hunda: Abetare forte te dua, Me ato shkronjat e tua, Dora ime u mesua, Mendja ime u ndricua, Se tani di te lexoj, Shkruaj bukur,recitoj, Edhe prinderve ju fal, Plote gezime sa nje mal.”Shkruan Fajre Shkoza Haruni: “Libri me i bukur dhe mesuesi im me i mire i klases se pare Z Tofik Spaho.” Shkruan Portokalle Mbrakulli Kubeya: “E kam abetaren ne shtepi e shfletoj me nostalgji”.

Shkruan Alba Al: “Respekt per autorin e abetares Kole Xhumari.” Shkruan Daniela Marko Spahiu: “Ky liber n’a lidh me shume kujtime te bukura e te paharrushme per gjithe jeten. Kjo Abetare eshte me cilesore nga te gjitha Abetaret e botuara deri me sot.”