Kryeministri i Armenisë, Nikol Pashinyan ka thënë se situata po bëhet një “lu*ftë kundër terr*orizmit ndërkombëtar” për Nago-Karabakun dhe Armeninë.
I ballafaquar me një problem të pakundërshtueshëm i cili i paraprinë kohës së tij në detyrë dhe me thashethemet e mercenarëve sirianë që vijnë për t’u bashkuar me luf*timet, Pashinyan po e quan shpër*thimin e fundit të ar*miqësive midis Armenisë dhe Azerbajxhanit mbi rajonin e diskutueshëm të Nago-Karabakut një çështje civilizuese.
Ai i tha Sky News: “Së pari, Turqia është angazhuar plotësisht, duke inkurajuar dhe nxitur konf*liktin.
“Turqia gjithashtu ka transportuar mercenarë dhe terr*oristë nga territori i Sirisë në zonën e konf*liktit që po ndryshon të gjithë kontekstin.”
Ai shtoi: “Kjo është duke u bërë në thelb Nago-Karabak dhe lufta e Armenisë kundër terr*orizmit ndërkombëtar.”
Azerbajxhani dhe Turqia – e cila i ka premtuar mbështetje Presidentit të Azerbajxhanit Ilham Aliyev në përpjekjet e tij për të përmbysur humbjen e vendit në lu*ftën e fundit në fillim të viteve 1990 – mohojnë përfshirjen e mercenarëve në kon*flikt.
Pashinyan gjithashtu akuzon Turqinë për mbështetjen e Azerbajxhanit për të ndjekur një politikë gjen*ocidale kundër Armenëve dhe më tej ambiciet ekspansioniste të vendit.
Ai tha: “Le të shohim se çfarë po zbaton Turqia në Mesdhe në Libi në Siri, Irak. Për mua nuk ka dyshim se kjo është një politikë e vazhdimit të gjen*ocidit Armen dhe e rivendosjes së perandorisë Turke.”
Pas këtyre akuzave të ngarkuara historikisht, të cilat do të luajnë mirë me publikun në vend dhe diasporën jashtë vendit, Kryeministri ofroi shumë pak ide të reja për të zgjidhur një krizë që ka shpë*rthyer me shpejtësi në një luf*të të gjithanshme.
Ai përsëriti qëndrimin e tij negociues se çdo zgjidhje paqësore duhet të jetë e pranueshme për popujt e Armenisë, Nago-Karabakut dhe Azerbajxhanit, edhe pse udhëheqja e Azerbajxhanit ka refuzuar të negociojë me udhëheqjen e panjohur të Nagarag-Karabahut.
Ai gjithashtu refuzoi të pranonte se Armenia kishte ndonjë detyrim sipas ligjit ndërkombëtar për të tërhequr trupat nga territoret e pushtuara në konflikt në fillimin e viteve 1990, duke thënë se kjo kishte aplikuar për forcat autonome të Nago-Karabakut dhe nuk kishte asnjë lidhje me Armeninë.
Qëndrimi i Turqisë i ka shtuar një dimension të ri problemit të Nago-Karabakut, por në zemër ai mbetet një mosmarrëveshje territoriale të cilën qeveritë e njëpasnjëshme në Armeni dhe dinastia babai dhe djali Aliyev në Azerbajxhan nuk kanë arritur ta zgjidhin.
Pavarësisht thirrjeve ndërkombëtare për një armëpushim, dhuna mbizotëron me një kosto tashmë të konsiderueshme ushtarakisht, me një humbje në rritje të civilëve
