Vendimi i Kenisë për të mbyllur të gjitha shkollat deri në janar të ardhshëm për shkak të koronavirusit ka lënë shumë prej shkollave private të përpiqen të mbijetojnë, siç raportojnë Basillioh Mutahi dhe Mercy Juma. Klasat në shkollën “Mwea Brethren”, të cilat dikur jehonin tingujt e fëmijëve që mësonin, tani janë të mbushura me një kakofoni të pulave. Në dërrasë, ekuacionet e matematikës janë zëvendësuar nga një plan vaksinimi.
Joseph Maina, i cili zotëron shkollën qendrore, është dashur ta kthejë atë në kotec për pula për të fituar para. Gjërat ishin veçanërisht të vështira në mars, kur u tha të mbyllen të gjitha shkollat, pasi ai ishte akoma duke shlyer një kredi dhe duhej të rinegocionte me bankën. Në fillim, dukej se gjithçka ishte e humbur, por “vendosëm se duhet të bëjmë diçka [me shkollën] për mbijetesë”, thotë Maina. Ndërsa shkollat private, të cilat edukojnë rreth një të pestën e fëmijëve kenian, mbështeten në tarifat për të ardhurat e tyre, mbyllja e tyre e detyruar ka kuptuar që ata nuk mund të paguajnë stafin dhe shumë janë në probleme financiare.
Një numër i vogël i shkollave kanë arritur të vazhdojnë mësimet përmes të mësuarit në internet, por tarifat që ata po marrin mezi mbulojnë shpenzimet themelore të jetesës së mësuesve, sipas Shoqatës së Shkollave Private të Kenia (KPSA). Rreth 95% e më shumë se 300,000 punonjësve të shkollave private janë dërguar në pushim pa pagesë, thotë shefi ekzekutiv i KPSA Peter Ndoro. Për më tepër, 133 shkolla janë detyruar të mbyllen përgjithmonë, transmeton rtv21.tv. Për të shmangur marrjen e kësaj mase drastike, “Roka Preparatuese”, një shkollë tjetër në Kenia, gjithashtu ka shndërruar ambientet e saj në një fermë.
“Gjërat kurrë nuk kanë qenë më keq”, thotë James Kung’u, i cili themeloi shkollën 23 vjet më parë. Jashtë, perimet tani rriten në atë vend që ishte shesh lojërash për fëmijët. Ai gjithashtu po rrit pulat. Të dy shkollat “Mwea Brethren” dhe “Roka” kanë mbajtur vetëm dy punonjës, të cilët po ndihmojnë në punën e fermës. Ndërsa të dy shkollat kanë gjetur një burim alternative të ardhurash, pronarët shqetësohen për fatin e mësuesve të tyre, të cilëve u është dashur të shkojnë pa paguar për pesë muaj. Kjo është në kontrast me stafin e shkollave shtetërore, të cilët kanë marrë pagat e tyre. Maina thotë se disa mësues në shkollën e tij e kanë thirrur atë për të pyetur nëse ka ndonjë gjë që mund të bëjnë. “Por për fat të keq ne as nuk kemi mjaft për të ushqyer veten tonë,” thotë ai.
Si pasojë, shumë janë drejtuar në profesione alternative. Macrine Otieno, e cila dha mësim për gjashtë vjet në një shkollë private në kryeqytet, Nairobi, u dëbua nga shtëpia e saj pasi ajo nuk ishte në gjendje të paguante qiranë e saj. Ajo mori një punë si një dado që jetonte për të mundësuar strehimin dhe ushqimin. Gloria Mutuku, një mësuese në Kenia lindore, vendosi të bëhej një sipërmarrës dhe mori një kredi për të filluar një biznes që shiste sende ushqimore kur shkollat u mbyllën. Ajo shpreson se biznesi i saj do të bëjë mirë dhe nuk ka në plan të kthehet për të dhënë mësime edhe kur shkollat të rihapen.
