Presidenti i Turqisë Erdogan duke iu referuar situates se tensionuar me Greqinë tha sot se dëshiron të ringjallë historinë dhe të ndjekë gjurmët e Sulltanit turk Alp Aslan i cili mposhti Perandorinë Bizantine në Betejën e Manzikert, në vitin 1071.
Erdogan do të përqendorohet në të njëjtin vend si Sulltani përpara se të transferohet në fushën e betejës.
Duke folur sot para anëtarëve të partisë në pushtet, presidenti turk tha se ai dëshironte të ringjallte historinë duke ndjekur në gjurmët e Alp Arslan, i cili me mbizotërimin e tij 26 mije mbi trupat e perandorit bizantin Romanos IV Diogjenit, hodhi themelet për sundimin e Seljukut në Lindje.
Gazetari turk, Abdullah Bozkurt postoi në llogarinë e tij personale në median sociale fragmentin karakteristik nga fjalimi i sotëm i Tayip Erdogan.
Historia e betejës së Manzikert
Me 26 Gusht 1071, ushtritë e turqve selxhukë dhe Perandorisë Bizantine u përplasën në rrafshinën e Manzikert në atë që tani është në lindje të Turqisë Muş. Beteja përfundoi në një fitore vendimtare për selxhukët.
Fitorja e Sulltan Alp Arslanit (Luanit e Zemrës) përshpejtoi rënien e Perandorisë Bizantine dhe bëri që shumë fise turke të vendosen në rajon, duke i hapur rrugën si Perandorisë Osmane ashtu edhe Republikës moderne të Turqisë.
Beteja gjithashtu fitoi një vend unik në historinë ushtarake turke, pasi selxhukët fituan betejën pavarësisht vështirësisë dhe shanseve të pakta që kishin. Ushtria e tyre ishte e paktë në numër në raport gati dy me një, me vetëm 25,000 ushtarë në krahasim me 50,000 të ushtrisë bizantine.
Strategjia e gjysmëhënës së Sulltan Alp Arslan (Turan) luajti një rol kryesor në betejë. Në këtë manovër tradicionale turke, krahët e selxhukëve u përpoqën të rrethonin bizantinët, ndërsa forcat e tyre qendrore falsifikuan një tërheqje për të krijuar konfuzion.
Rezultati i betejës dobësoi kontrollin e Perandorisë Bizantine në Anadoll dhe përfundimisht çoi në shpërbërjen e saj, si dhe në formimin e beylikëve (principatave) të reja turke, dhe madje, shekuj më vonë, Perandorisë së fuqishme Osmane.
Dje, dhjetëra mijëra turq shënuan përvjetorin e kësaj beteje ndërsa ata u mblodhën në rrafshinën Malazgirt, ku u mbajt një festival për këtë fitore.
Organizatorët prisnin mbi 200,000 njerëz të merrnin pjesë në festival, i cili përveç festimit të historisë synonte edhe forcimin e unitetit dhe ndërgjegjësimit kombëtar.
Pjesmarrësit gjithashtu shijuan një sërë aktivitetesh tradicionale turke gjuajtje me hark, harku i kalit, hedhja e shtizës dhe mundjet. Ata gjithashtu shijuan shfaqje nga grupe folklorike që performonin vallet tradicionale.
Presidenti Rexhep Tajip Erdogan ishte në këtë ngjarje, së bashku me drejtues të tjerë të shquar turq dhe mbajti fjalimin e tij për rëndësinë e betejës para mijëra njerëzve që ishin mbledhur.
Erdogani uroi që Zoti ti mëshirojë të gjithë ata “heronj” që qëndruan gjatë betejës së Malazgirt, një fitore historike për turqit në Anadoll gati një mijëvjet më parë.
Ai gjithashtu theksoi se rajonet ku paraardhësit e tyre sundonin në mënyrë paqësore, të sigurt dhe të zhvilluar ndër shekuj, në ditët e sotme kanë qenë “duke luftuar në mizori dhe mjerim”.
Asnjë interes politik ose ekonomik nuk mund të na pengojë të themi të vërtetën, të qëndrojmë me të vërtetën dhe të mbështesim të shtypurit dhe viktimat,” tha Erdogan.
Duke folur për “Javën e Fitores”, që nënkupton betejat historike që u zhvilluan midis 26-30 gusht, Erdogani tha që Malazgirt hapi rrugën për turqit drejt Anadollit
Erdogan shtoi se këto fitore inkurajuan kombin turk dhe hapën rrugën për një të ardhme më të mirë për vendin pas themelimit të Republikës Turke.
Ai nderoi themeluesin e Republikës së Turqisë, Mustafa Kemal Ataturk dhe Sulltan Alparslan dhe u uroi mëshirë hyjnore atyre që humbën jetën në këto beteja.
Kontrolli turk mbi Anatolinë filloi me Betejën e Malazgirtit në 26 gusht 1071, në të cilën turqit selxhukë të udhëhequr nga Sulltan Alparslan mposhtnin një ushtri shumë më të madhe bizantine.
Shekuj më vonë, pushtimi i huaj nxiti Luftën e Pavarësisë së Turqisë në 1919, në të cilën forcat turke të udhëhequra nga gjeneral Mustafa Kemal i dëbuan përfundimisht pushtuesit nga Anadolli.
Nga 26 gusht deri më 30 gusht 1922, forcat turke luftuan Betejën e Dumlupinar në provincën Kutahia perëndimore të Turqisë, ku ushtria pushtuese Greke u mposht me vendosmëri.
Në fund të vitit 1922, të gjithë të huajt ishin larguar nga territori që një vit më vonë do të bëhej Republika e Re Turqisë.
