Askush nuk t’ka pa kur një burrë i lodhur ka gërrhat afër teje se n’mëngjes i është desht me shku n’punë kështu që ndrrimi i natës ka qenë i joti.
Askush nuk t’ka pa kur bebja nuk ka desht me e lëshu prej krahëve. E ka zanë gjumi tu flejt e t’ka përdorë ty si krevat.
E di se ndihesh e padukshme, kur e ndërron edhe nji tjetër jashtëqitje kur e përgatit edhe një biberon tjetër kur të kafshon prap bebja kur i përgatit edhe një ushqim tjetër. Askush nuk e sheh lodhjen tënde.
Por nuk je. Nuk je e padukshme.
Secilën herë që u ndihmon atyre kambëve të vockla me hy në pantollona që e lan një prapanicë që e përgatit një senduiç. Secilën herë që i mban ato duar të vogla, që e përkëdhel atë fytyrë të vogël. Ata të shohi. Ata sy të vegjël te shohin. Ata të shikojnë ty.
Ti je një dashuri në rritje që është forca më e madhe mbi tokë. Dashuri që nuk thyhet. E ata të shikojnë. Mbaje mend këtë.
@Gratë
