Poezi nga poetja amerikane Emily Dickinson
Dy botë
Në dhé t’huaj është njësoj,
Mes stinësh s’ka dallime,
Mëngjeset çelin mbrëmjesh,
Thyejn’ fara me zjarrmime.
Lule t’egra shpërthejnë pyllit,
Rrëke vërshojnë deri vonë;
Asnjë mëllenjë që krakëllin
Për Kalvarin që kalon.
Auto-da-fé apo procese –
As që i sheh një bletë;
Mjerimi në sytë e saj?
Ta ndash nga lule’ vet.
Përktheu: Edon Qesari
