Historia e 25-vjeçarit nga Veriu i Shqipërisë tr*onditi mesditën e kësaj të premte në emisionin ‘Pa Gjurme. I rritur mes skenave të dhu*nës dhe se nuk ishte fëmija i tij, A.G merr guximin të flasi për herë të parë publikisht për babanë.
Fillimisht ai ju drejtua me një letër programit, stafi i të cilit i bëri ftesë në studio. Me zërin që i dridhej, i ndrojtur por më shumë se kurrë i vendosur, 25-vjeçari rrëfen detaje rrënqethëse. Ai tregon sesi babai gjakoste nënën, teksa e ak*uzonte se e kishte tr*adhëtuar me vëllanë e tij.
“Drama e jetës time nis kur isha fëmijë. Kur luaja mbaj mend që në shtëpi dëgjoja zërin e ngritur të babait tim që zihej me nënën dhe i thoshte: “Ky nuk është djali im, ti më ke tr*adhtuar me tim vëlla.” Isha i vogël atëherë dhe nuk e kuptoja fjalën tradhti, po ama e ndjeja që im atë nuk më donte dhe nuk mora asnjëherë dashurinë e tij. Sytë e mi kanë parë nënën dhe dy vëllezërit të larë me gjak, veshët e mi kanë dëgjuar fjalët më të pista më të cilat im atë i drejtohej të shtrenjtës time.”
Edhe me e rëndë bëhej situata kur babai akuzonte rëndë nënën për tradhti. Babai na pengoi të shkonim tek xhaxhai, por unë nuk i kam ndërprerë kurrë kontaktet me të. Më dukej akuzë e rëndë e bërë nga babai ndaj të vëllait. Unë nuk e kam besuar kurrë një gjë të tillë’’-përlotet i riu.
Babai asnjëherë nuk i qëndroi pranë, nuk kishte kujdesje për familjen. Sipas djalit, ditët e tij ishin në kafenetë e fshatit duke konsumuar alkool, ndërsa nëna mundohej të siguronte ushqim për fëmijët.
“Unë me vëllezërit jemi rritur me ushqimet që na ofronte kisha dhe çdo gjë tjetër që na falnin të afërmit tanë. Babai i kalonte ditët nëpër kafene dhe në darkë vinte i dehur. Një fëmijëri për të cilën s’kam nostalgji ta kujtoj, një fëmijëri që s’më bëri të ndihesha kurrë djalë dhe pse linda i tillë. Kjo gjë më bëri të bie pre e bullizmit nga bashkëmoshatarët e mi.”
Me kalimin e viteve për të riun situata ndryshoi. Sot, ai nuk është më fëmija i frikësuar para agresionit të babait dhunues, por djali në mbrojtje të nënës. Edhe pse i rritur mes dhu*nës ai nuk e ka parë kurrë figurën e babait si modeli, që do të donte të ndiqte. Endrra e të riut sot është në ngjisi shkallët e jetës pak e nga pak.
’Unë nuk kam dashur dhe as nuk dua që të ndjek gjurmët e babait tim. Mësoja shumë, me shpresën që të shkoja në Universitet dhe të shkëputesha nga ferri ku u rrita. Por kjo mbeti vetëm një ëndërr e bukur në sirtar, pasi unë nuk munda dot të shkelja kurrë në auditoret ku kisha thurur plane në netët pafund.
U përpoqa të ndiqja ndonjë kurs dhe ia arrita…Munda të bëj një kurs kuzhine me para borxh dhe punën time të parë e nisa si pjatalarës në një restorant. Rrogën e parë e dorëzova në familje. Më kujtohet mirë kur ende pa mbushr 19 vjeç, babait i dorëzova 120 mijë lekë të vjetra. M’i mori me nxitim dhe iku…Nuk bleu ushqime as për vëllezërit dhe nënën, por i prishi në kafenetë që frekuentonte.
Nëna dhe babai jetojnë bashkë sërish sot, por është më ndryshe sepse jemi rritur dhe e mbrojmë nënën. Tashmë dëshira ime është që të kem një familje te bashkuar’, përfundon rrëfimin e tij 25-vjeçari.
