Aleksandri së bashku me qenin e tij Ben po bëhet gati për të dalë.Qeni e shoqëron për çdo ditë për të shkuar deri në park apo për të kryer ndonjë obligim që ka. Aleksandri po e pret shokun e tij Suaret i cili po bëhet gati për ta takuar.Ndërsa shkuam edhe te ai për të na rrëfyer për sfidat që i kalon një person me shikim të dëmtuar.Ne e shoqëruam atë për të parë se cilat janë barrierat me të cilat ballafaqohet ai.
SUARET ALISHAN – I VERBËR -“Nuk ka vizëbardha. Si të shkoj unë që të arrij në pjesën tjetër, rrezik është ka vetura. Unë duhet të arrij në rrugën tjetër.A ka ndodhur që t’u shkel vetura?Jo, Zoti më ka rujt. Problem tjetër janë semaforat të cilët nuk janë të përshtatur për të verbërit.“Si ta kaloj rrugën kur semaforët janë të papërshtatshme. Duhet t’i dëgjoj veturat a kalojnë. Nuk e di a është e gjelbërt”.
Vozitja në transporti publik është poashtu është sfidë në vete.“Në autobus duhet t’i numëroj stacionet dhe lakesat”. Më në fund u takuan për të bërë xhiro deri në qytet.Thonë se është vështirë dhe rrezik për të ecur vetë e shpesherë janë së bashku për t’i ndihmuar njëri tjetrit.
ALEKSANDAR VELESKI – ME AFTËSI TË KUFIZUARA -“5 vite jemi shok”.“Ace a të ndihmon Ben?Po.A je i kënaqur?Po.Ku shkon zakonisht me të?Në park pothuajse për çdo dit.Përpos të gjitha sfidave që ballafaqohen çdo ditë, ata nuk dorëzohen. Ngrejnë zërin për çdo nevojë që kanë.Në fund të dy së bashku shkuan për të marrë pjesë në promovimin e sportit për personat me aftësi të kufizuara.
