Fjala “karantinë” vjen nga dialekti venedikas që në italisht nënkupton “quaranta giorni” e në shqip 40 ditë.
Ky emër iu vendos procesit të izolimit që iu bëhej anijeve dhe njerëzve para se të futeshin në Venedik gjatë periudhës së prekjes së botës nga murtaja apo “Vdekja e Zezë”.
Mes viteve 1348 dhe 1359, Vdekja e Zezë shfarosi 30 për qind të popullsisë së Europës dhe një përqindje të popullsisë së Azisë.
Një dokument i arkivave të Dubrovnikut në Kroaci (dikur ishte Raguza) që daton në vitin 1377 urdhëronte se para se të lejohej hyrja në qytet, të ardhurit e rinj duhej kalonin 30 ditë (a trentine) në një vend të izoluar, në ishujt aty pramë, për të parë nëse shfaqnin simptoma të sëmundjes.
Në vitin 1448 shteti venedikas e zgjati peridhën e pritjes (izolimit) në 40 ditë duke i dhënë kështu emrin karantinë ose quarantina. Ky afat rezultoi se ishte një formulë e mirë për të frenuar përhapjen e sëmundjes.
